Zgierzanin odkrył latającego ozimka. To największy gad latający z triasu

Największy i najstarszy gad latający odkryty w Polsce. O ozimku, który szybował między drzewami niczym latająca wiewiórka, rozmawiamy z jego odkrywcą, zgierzaninem, prof. Jerzym Dzikiem

Pasję odkrywcy ma w sobie każdy z nas. Jak u Pana profesora wyglądała droga do Polskiej Akademii Nauk, a później na wykopaliska?
Jeszcze jako uczeń liceum im. Staszica w Zgierzu dowiedziałem się o dniach otwartych na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Moja obecna teściowa, a ówczesna matka mojej bliskiej koleżanki, wyszperała w prasie informację. Spotkałem wtedy profesor Zofię Kielan-Jaworowską, kierowniczkę Zakładu Paleozoologii Polskiej Akademii Nauk oraz profesora Adama Urbanka, który kierował paleozoologią na Uniwersytecie Warszawskim. Oni poradzili mi, jak układać drogę życiową. Skończyło się tym, że pierwsze dwa lata studiów spędziłem na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi na Uniwersytecie Łódzkim. Później przeniosłem się na Uniwersytet Warszawski. Tam studiowałem geologię. Po magisterium pani profesor Kielan-Jaworowska zatrudniła mnie.

Pierwsze poszukiwania skamieniołości przynosiły pojedyncze znaleziska. Chęć znalezienia czegoś większego rosła z dnia na dzień?
Moja rodzina wywodzi się z okolic Radomia, gdzie było mnóstwo chłopskich łomników w skałach jurajskich. Można było tam znajdować wiele skamieniałości. Zresztą w Zgierzu też w żwirowiskach łatwo można było znaleźć jakieś paleozoologiczne bloki wapienne, przyniesione przez lodowiec ze Skandynawii, w których były szczątki skamieniałych zwierząt. Tak się zaczęło, od kolekcjonerstwa. W liceum Staszica mieliśmy ogromną bibliotekę przyrodniczą, stworzoną dzięki darowiznom byłych uczniów. Dlatego mogłem pogłębiać wiedzę jeszcze w szkole. Można powiedzieć, że na dobre wciągnąłem się w poszukiwania jeszcze przed maturą.

Rozpoczęliście wyjazdy na odkrywki w Krasiejowie. Tam odnaleźliście największego gada latającego. Szczęśliwy traf ?